Rwanda 2.0

Dit wordt alweer blog 7, en de eerste 5 maanden zijn bijna een feit. Na het bezoek van mama begon ook voor mij het werkavontuur in Rwanda. Ik kan eigenlijk wel zeggen een Rwanda 2.0. Grappig om direct te beseffen hoe anders je dan toch het leven hier leidt dan wanneer je geen werk hebt en eigenlijk zoveel tijd hebt om alles te ontdekken. Spijt dat ik deze job aangenomen (of zij mij eigenlijk) heb? Nee dat absoluut niet!

Het bevalt tot nu toe hartstikke goed, al zijn er natuurlijk ook wel eens dagen dat ik denk ‘waar ben ik aan begonnen’. Gardens for Health is een heel bijzondere club met enorm passievolle mensen, en een groot saamhorigheidsgevoel (hier heet dat “turik umwe” – wij zijn samen). Iedere dag wordt er uitgebreid goedemorgen gezegd tegen iedereen (vaak inclusief handdruk of knuffel), er is altijd tijd om te praten, er wordt voor elkaar gezorgd .. organisatorisch gezien kan er echter wel hier en daar de bezem doorheen. En laat dat nou net mijn rol zijn. Eigenlijk ben ik ‘executive assistant’ wat inhoudt dat ik het management dat bestaat uit drie personen ondersteun op allerlei fronten (organisatorisch met dingen als notulen, agenda’s beheren, mensen achter hun broek zitten, maar ook het voorbereiden van afspraken, documenten, etc.). Daarnaast is mijn taak om de werkzaamheden op kantoor soepel(er) te laten verlopen. En zo kan het dus zijn dat ik me het ene moment druk maak over nieuwe stoelen (want toch wel lastig als niet iedereen een zit-plek heeft), of elektriciteit in het kantoor dat niet overal werkt met een spinnenweb aan kabels over de vloer tot gevolg en het andere moment actualiseer ik HR documenten die nieuw personeel de weg moeten wijzen of trainingsgidsen voor onze collega’s in het veld die klaar moeten zijn voor het nieuwe seizoen dat er aan komt. Saai is het in ieder geval niet, ik leer me suf op persoonlijk vlak: mijn geduld wordt regelmatig uitvoerig getest en het werken met een mix van Rwandezen, Oegandezen, Amerikanen en dus één Hollander vraagt wel wat van je, maar ook over het “achter de schermen bij  een NGO in Afrika” leer ik van alles. Al vrij vlot besefte ik wel weer waarom Jordi en ik in Nederland een paar jaar geleden hebben besloten dat een vierdaagse werkweek voor ons perfect is. Gelukkig direct aangekaart en nu werk ik dus vier dagen. En tsja, een onbetaalde kracht kun je lastig zo’n verzoek weigeren denk ik 🙂

We zijn namelijk niet alleen naar Rwanda gekomen om te werken, maar ook om heerlijk te genieten van al het moois. Kort nadat mama weg was hebben we voor de eerste keer ons autootje volgestopt en zijn we naar Lake Muhazi gegaan om ein-de-lijk te gaan kamperen! We hebben onze tent en slaapspullekes meegenomen uit Nederland in de hoop er hier veel gebruik van te maken. De autopapieren gooiden tot voor kort nog wat roet in het eten maar ‘we zien los!’. Aan het meer hier 45 min. vandaan hebben we genoten van ons eerste kampeernachtje. Helaas is het hier erg belangrijk om hippe muziek en vooral heel harde muziek te draaien als horeca gelegenheid. En dat vond dus ook de watersport club waar we sliepen.. tot 22u genoten van de laatste Afrikaanse hitjes maar toen ging toch eindelijk de stekker eruit. Het voelde toch echt als ontzettend op vakantie, zo’n nachtje kamperen dus Lake Muhazi én onze tent waren goedgekeurd.

Met ons heeft ook onze reislustige familie en sociale omgeving diezelfde behoefte om leuke dingen te doen. En zo stonden een paar dagen na ons kampeerweekendje Floor & Bart op de stoep. Zij hadden net een paar weken Uganda achter de rug, en kwamen gelukkig ook even bij ons kijken! Uganda hadden ze verkend op de motor, een heel avontuur natuurlijk. Dus het weekend Kigali hebben we lekker rustig aan gedaan, veel koffie gedronken, lekker gegeten en bijgepraat. Omdat Lake Muhazi zo goed beviel dachten we dat het leuk zou zijn om ook ons bezoek daarheen te brengen. En zo geschiedde, dus met zijn viertjes genoten van een nachtje aan het water inclusief waterfiets- en kano tocht, frisse duik in het meer, kampvuurtje met gebakken banaan, spelletjes en lekker boekjes lezen. Erg chill dus, en heel bijzonder en ontzettend gewoon! Maandag hebben we ze weer uitgezwaaid en nog even genoten van onze vrije dag i.v.m. het Suikerfeest.

 

De week daarop was het weer raak met weer twee vrije dagen: Onafhankelijkheidsdag en Bevrijdingsdag. Huh, twee maal hetzelfde? Nee absoluut niet. Het eerste is om de onafhankelijkheid van België te vieren, die plaatsvond op 1 juli 1962. Meer info vind je hier. Was 1 juli niet op een zaterdag? Jawel, maar als een feestdag in het weekend valt wordt die automatisch op de eerstvolgende werkdag gecompenseerd..logisch! En op dinsdag was het dus Bevrijdingsdag. Deze dag vieren de Rwandezen dat de Genocide tegen de Tutsi’s in 1994 tot een einde kwam. Dit leverde ons dus een lang weekend op, en dat vonden we reden genoeg om eindelijk naar Akagera te gaan. Eén van de drie nationale parken van Rwanda, maar vooral dé safaribestemming van het land. We wonen hier dus al bijna 5 maanden, op zo’n 2u afstand van Akagera en zijn olifanten, leeuwen, luipaarden, en sinds kort ook neushoorns. Jullie kunnen je voorstellen hoe het Jordi’s geduld op de proef heeft gesteld, zo dichtbij maar zo ver weg 😉

We wisten niet zo goed wat te verwachten, maar 2u na het dichttrekken van onze deur stonden we voor de poort. Om ons vervolgens vier dagen lang te verbazen over het prachtige landschap, mooie vogels, heerlijke camping (met een waanzinnige hoeveelheid brandhout) en natuurlijk het wild: olifanten, zebra’s, giraffes, topi en zelfs de roan antilope die niet vaak gespot wordt. Oh, en de tsesse vliegen .. soort dazen die het liefst in de auto vliegen.

Maar het meeste indruk heeft waarschijnlijk de variatie in het landschap gemaakt: een papyrusmoeras loopt over in grote savanne vlakte om vervolgens over te gaan in dichte begroeiing en plots sta je aan een gigantisch meer of rijd je daarna de steile heuvels op voor een waanzinnig uitzicht. Er zijn enkele campings in het park, die erg basic zijn maar daardoor ook heerlijk. En er wordt een enorme stapel doodhout uit het park op de campings neergegooid waar je je fikkie mee mag stoken. Douches zijn er helaas niet maar gelukkig mag je (tegen kleine betaling) gebruik maken van het zwembad van een hotel in het park. Dus daar hebben we na twee dagen stofhappen dankbaar gebruik van gemaakt. We kunnen niet wachten om weer terug te gaan, we hebben maar direct een jaarkaart gekocht!

Ons volgende bezoek aan het park gaat al over twee weken zijn, want komende week begint er een marathon van vrienden en familie die ons op komen zoeken. Maaike & Chiara landen woensdagnacht en een week laten volgen ook Kim & Tom. Kortom: dat beloven twee gezellige weken te worden! Ondertussen moet er nog wel gewerkt worden maar we gaan proberen het nuttige met het aangename te combineren..

Over werk gesproken .. op het moment is Jordi in Malawi. Er vond daar deze week ‘rondetafel gesprekken’ plaats met o.a. ministers van verschillende Afrikaanse landen over de Bonn Challenge – een wereldwijde ‘deal’ om miljoenen hectare land weer te bebossen. Inhoudelijk een erg interessant thema dus, in de praktijk natuurlijk veel bijeenkomsten en vergaderingen in een congrescentrum. Volgende week zit er gelukkig veldwerk aan te komen, en kan hij met eigen ogen wat van deze herbebossingsprojecten gaan zien. Voor nu betekent het 1,5 week de tent voor mezelf en zorgen dat ons paleisje klaar is voor het bezoek!

In en om het huis gaat alles goed. Helaas begint het droge seizoen er wel in te hakken. Het heeft al meer dan een maand niet geregend en inmiddels begint alles wat groen was langzaam bruin te kleuren op de blad houdende bomen na. Dat ziet er hier en daar wel een beetje treurig uit! Daarnaast merken we het ook aan regelmatig een smog-achtige bewolking, rode ondergaande zon en ook een rode maan .. flink wat stof en ook rook (van o.a. houtskool verbranding) in de lucht!

Verder staan in augustus de presidentsverkiezingen op de planning. Dit weekend start het campagne voeren, we zijn erg benieuwd hoe dat er aan toe gaat. Vanochtend zag ik vooral veel rood-wit-blauw, wat de kleuren zijn van de partij van de huidige president. Samen met deze president Kagame strijden er nog twee kandidaten om de belangrijkste stoel van het land. We gaan het meemaken op vrijdag 4 augustus.

Voor nu dus allemaal een heel fijn weekend, en hierna volgt een update van al het leuks dat we gaan doen/gedaan hebben met het bezoek. Máár dat laat misschien nog even op zich wachten! Want nadat we Tom & Kim uitgezwaaid hebben, hebben we zelf zomervakantie en gaan we in drie weken ons noorderbuurland Uganda nog verder verkennen!

Ejo heza! – The future is good 🙂